“Wie kinderen serieus wil nemen en echt hun leefwereld in wil duiken, gaat eerst met ze spelen. In zo’n speelruimte komen vragen en verwondering haast vanzelf. Een geweldige kans ligt daar voor ons om hen verder aan het denken te zetten. Ilse inspireerde ons om het spel te herontdekken in tekenen, bouwen, verbeelden, proeven, … en stuurde ons vol ideeën opnieuw onze praktijk van het filosoferen in. Wat een fantastische workshop!”

Katrin Laureyssens | ze schreef er drie blogs over. Die vind je hier.

Wat was het fijn om tijdens de netwerkdag elkaar weer te ontmoeten, ideeën uit te wisselen, en vooral: samen te oefenen!
Na een verdieping in de vraag: ‘groeit verwondering bij stilte?’, kregen we van Ilse Daems een mooi palet aangereikt om al spelend te filosoferen met bijvoorbeeld kleuters. Wat mij inspireerde waren niet alleen de werkvormen op zich, maar vooral de houding van verwondering waardoor je van allerlei spelvormen een filosofische activiteit kunt maken. Niet door daarná in een kring te filosoferen, maar al spelende in gesprek te raken met kleine groepjes kinderen en in te gaan op hun vraag op dat moment.

Ilse raakte mij met haar talent om creatief aan de slag te gaan met eenvoudig en herkenbaar speelgoed. Ooit gefilosofeerd met Lego? Ook dat kan dus 😊 Die verwonderende houding is voor mij de kern van het filosoferen, evenals de durf om steeds weer door te vragen en kinderen aan te zetten tot kritisch en creatief denken. En niet onbelangrijk: het is vooral heel leuk! Ook deze middag gaf mij weer veel plezier in het ‘samen hardop denken’.

Karen Faber

Nicolette van der Linden

Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, weet jij wie deze beer is in dit pas geschapen land?

We zitten in het theater van verwondering waar we nieuwsgierig gemaakt worden naar de antwoorden op vragen als “Is iets niets”, “Kan je het beste als eerste of laatste op de wereld zijn?”,  “Kan iets anders zijn dan het lijkt?” en “ Kun je alles tegelijk denken?” verguld in een prachtig verhaal waar Ilse Daems ons in mee heeft genomen. Ilse zit voor ons aan een tafel vol prachtige attributen.

Na het klinken van een belletje wanen we ons in het niets. Niets schept een wereld met stenen, bomen en de verschijnselen van het weer. Langzaam krijgen alle attributen een plek in het verhaal. De voorwerpen versterken onze verwondering en laten het groeien.  We mogen ze bekijken, voelen, ruiken, er naar luisteren en proeven. Dan verschijnt de beer ten tonele. Hij is opzoek naar de beer die hij misschien wel is. Hierbij gaat hij in dialoog met de andere dierlijke figuren, allemaal met hun eigen karakter. Een bevestigende koe, een pedante pinguïn en een taxiënde schildpad. De beer reist door het landschap en verwondert zich over de wereld. Uiteindelijk belandt de beer voor een spiegel en maakt kennis met beer. Een teder einde van een prachtige voorstelling. Wat een magische ervaring.

Sanne van Niel