Het Kado is de eerste productie van Theater Als Het Ware opgericht door Marianne Kuijper en Job Raaijmakers. Samen maken ze de komende jaren filosofisch-absurdistische familievoorstellingen. Ze beginnen meteen goed door zich te laten inspireren door de moeder van alle filosofisch-absurdistische toneelstukken: Wachten op Godot (1952) van Samuel Beckett. Korte inhoud: twee mannen wachten op een landweg bij een boom op Godot die niet komt. Er zijn boeken vol geschreven over de betekenis van het stuk en Beckett zelf heeft zich nooit uitgesproken over de betekenis van het stuk. Natuurlijk niet. Kijk en bedenk zelf waar het over gaat!
Kuijper en Raaijmakers spelen zus Estelle en broer Vladimir die in de hal van de flat waar ze wonen wachten op het kado dat vandaag of morgen bezorgd zal worden. Ze kunnen bijna niet wachten tot het er is, maar ze zullen wel moeten. Hoe wacht je eigenlijk? Wat is wachten? Dan begint de klok opeens heel hard te tikken en Vladimir “tikt” heen en weer alsof hij zelf een klok is geworden. De kinderen in het publiek lachen. Als je wacht is de tijd opeens invoelbaar.
Het decor van Hester Jolink geeft heel veel mogelijkheden om te verdwijnen en weer op te komen. Er is een lift en er zijn deurtjes en trappetjes. Zo zijn broer en zus elkaar af en toe kwijt en ontstaan slapstickachtige achtervolgingen. In de hal is het intussen een komen en gaan van bewoners en een schoonmaker. Tijdens het dweilen voert hij een telefoongesprek waarvan alleen de woorden “Olifant, oh ja?” en “neushoorn” te verstaan zijn waardoor de kinderen in het publiek aan het fantaseren slaan. Waar gaat dit over? Wie heeft hij aan de telefoon? Daarnaast verschijnen er pakketbezorgers van verschillende bezorgdiensten. Bijna allemaal geestige dubbelrollen van Kuijper en Raaijmakers. Ze bellen aan bij bewoners die natuurlijk niet thuis zijn. Wachten grote mensen niet op hun pakketjes? De bellen hebben allemaal een andere toon en zo ontstaat een muziekstuk van deurbellen. Estelle en Vladimir zien verschillende pakketten komen maar het kado dat zij verwachten is er niet bij. Zonder dat dat expliciet gebeurd zijn er veel vragen. Is een pakket hetzelfde als een kado? Kan je je verheugen en vervelen tegelijk?
Het kado komt uiteindelijk toch maar is het wel het kado dat ze verwachtten? Vladimir en Estelle ontdekken dat wachten niet te doen is. Zelfs als wachten het allerbelangrijkste is moet je af en toe naar de wc of een boterham maken. Ben je eigenlijk nog aan het wachten als je tegelijk iets anders doet? Het leven gaat gewoon door terwijl je wacht. Als je maar samen bent is wachten niet saai en zeker niet voor het publiek dat er naar kijkt. Broer en zus vertellen elkaar verhalen, ijshockeyen tot grote hilariteit van de kinderen met de pakketten en dansen door de hal. Alles om de tijd te doden. Maar kan je de tijd eigenlijk doden? Hoe doe je dat? Dan bedenken ze zich dat de tijd sneller gaat als je slaapt. Omdat ze net als de personages in het oorspronkelijke stuk van Beckett niet weg kunnen, ze wachten immers, slaan ze hun tent op in de hal. Na een nacht vol dromen besluit Vladimir dat hij stopt met wachten “dan ben ik vrij” zegt hij.
Door Laura Minderhoud
